درد حاد و آلودینیای ناحیه صورت در موش های صحرایی نر متعاقب اختلال بعد از تروما

مقدمه: علائم اختلال بعد از تروما (Posttraumatic stress disorder = PTSD) و درد می تواند به طور مکرر به دنبال یک حادثه تروماتیکی در فرد بروز نماید. اگر چه در شرایط استرس حاد، ادراک درد به طور قابل توجهی در اثر استرس پوشیده می شود، مطالعات کمی در رابطه با تغییرات ادراک درد در شرایط استرس ناشی از PTSD در صورت وجود دارد. در مطالعه حاضر، تغییرات درد حاد و آلودینیا‌ی ناحیه صورت موش صحرایی در مدل حیوانی  PTSDمورد بررسی قرار می گیرد. روش‌ها: در این مطالعه تجربی از 95 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار استفاده شد. موش های صحرایی به دو دسته کنترل و استرس تقسیم بندی شدند. بعد از ایجاد   PTSDبه روش(Single Prolonged Stress)  SPS در گروه استرس، و تایید ایجاد SPS به روش ارزیابی رفتاری ماز بعلاوه و سنجش کورتیکوسترون پلاسما، درد حاد و آلودینیا در ناحیه صورت توسط آزمون مالش چشم (Eye wiping) و وون فری مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته­‌ها: تعداد ورود و زمان سپری شده در بازوی باز ماز بعلاوه در گروه استرس نسبت به گروه کنترل کاهش معنی­داری نشان داد ( 0/05 < p ). میزان کورتیکوسترون بعد از تزریق دگزامتازون، در گروه استرس + دگزامتازون درمقایسه با گروه کنترل + دگزامتازون به طور معنی­داری کاهش یافت (0/05 < p ). تعداد مالش چشم در گروه استرس، در مقایسه با گروه کنترل کاهش  معنی­داری نشان داد ( 0/01 < p ). آستانه پاسخ در اثر اعمال فیلامان های وون فری، در صورت موش صحرایی گروه استرس، در مقایسه با گروه  کنترل افزایش معنی­دار نشان داد (0/01 < p ). نتیجه­‌گیری: این مطالعه نشان داد که در شرایط استرس ناشی از SPS، ادراک درد حاد و آلودینیای ناحیه صورت کاهش می یابد. احتمالا، افزایش اپیوئیدهای اندوژن درشرایط PTSD، سبب کاهش ادراک درد  ناحیه صورت موش های صحرایی می‌­­شود.